Για τρία χρόνια την περίοδο του σκι δούλευα σε ένα γνωστό και αρκετά πολυτελές σαλέ σε κάποιο ελληνικό βουνό. Οι πελάτες με συμπαθούσαν, υπήρχε όμως πάντα ένας χρυσός κανόνας: Μην μπλέκεις μαζί τους, κράτα πάντα τις αποστάσεις.
Το σαλέ μας είχε έξι δωμάτια και κυρίως προσήλκυε ζευγάρια, αλλά και κάποιους μόνους. Πρόσεξα τον Αντώνη από τη στιγμή που βγήκε απ’ το λεωφορείο.
Το σαλέ μας είχε έξι δωμάτια και κυρίως προσήλκυε ζευγάρια, αλλά και κάποιους μόνους. Πρόσεξα τον Αντώνη από τη στιγμή που βγήκε απ’ το λεωφορείο.
Ήταν γύρω στα 25, μετρίου αναστήματος, με ένα καλογυμνασμένο κορμί που διαγραφόταν κάτω από το τζάκετ του. Αυτό που πραγματικά με γοήτευσε ήταν τα μαλλιά του. Κατάμαυρα, ίσια και χτενισμένα προς τα πίσω. Κοίταξα τριγύρω για να εντοπίσω τη σύντροφο του, όμως ο Αντώνης είχε έρθει με κάποιο φίλο του, που ήταν εξίσου όμορφος. Η καρδιά μου μαύρισε – τα συνηθισμένα. Γιατί αυτοί που μου αρέσουν να είναι πάντα
Tags:
stories